Ovaj se rad bavi procesom razvoja queera kao kritičke teorije, njegova značaja za teoriju prevođenja, kao i samim procesom te implikacijama prevođenja djela queer književnosti. Transformacija politike identiteta kojoj je temelj sukob esencijalizma i konstruktivizma, dosegla je svoj vrhunac razvojem queer teorije te potaknula radikalnu dekonstrukciju dominantnih društvenih vrijednosti, posebice onih koje se odnose na koncepte roda, spola i identiteta. Paralelno s razvojem queer teorije, znanost o prevođenju doživjela je kulturološki zaokret kojim se prevođenje redefiniralo kao dijalog između različitih kulturnih konteksta te njihovih političkih i ideoloških prinuda. Uzimajući u obzir njihov subverzivni potencijal, queer djela poput Tatinog sina čine prevoditeljski proces problematičnim; od samog odabira tekstova do “prerade” onih značenja koja nisu u skladu s normativnim konceptima seksualnosti. Ovim se radom tako razmatra konstrukcija queera, njegova transformacija, te politički potencijal prijevoda koji queer čini “vidljivim” i time destabilizira dominantnu kulturu.