Sekundarna traumatizacija nastaje kao rezultat bliske emocionalne povezanosti i brige o nekome tko pokazuje simptome PTSP-a, ili pak kao rezultat saznanja ili svjedoĉenja o traumatskom dogaĊaju koji je doţivjela neka nama znaĉajna osoba. Odnosi se na bilo koji prijenos distresa s nekoga tko je doţivio traumu na one u njegovoj blizini i ukljuĉuje širok spektar manifestacija distresa, npr. prijenos noćnih mora, intruzivnih misli, bljeskova prisjećanja i ostalih simptoma koje tipiĉno doţivljavaju traumatizirani pojedinci. Nakon Domovinskog rata velik broj veterana je obolio od PTSP-a, a obitelj kao „prva crta obrane“ podnosi znatan dio ţrtve. Stoga je cilj ovog istraţivanja utvrditi (ne)postojanje fenomena sekundarne traumatizacije kod supruga veterana oboljelih od PTSP-a, te ispitati ulogu koji suprugova dijagnoza ima na razliĉite mjere subjektivne dobrobiti njihovih braĉnih partnerica. U istraţivanju su sudjelovale dvije skupine ţena: 50 supruga veterana oboljelih od PTSP-a i 50 supruga ratnih veterana koji nemaju dijagnozu PTSP. Osim postojanja sekundarne traumatizacije ispitane su i njihove osobine liĉnosti, strategije suoĉavanja sa stresom, te subjektivna dobrobit. Rezultati su pokazali da supruge ĉiji je partner obolio od PTSP-a uistinu doţivljavaju veći intenzitet simptoma sekundarnog traumatskog stresa, ĉak i nakon kontrole osobina liĉnosti i strategija suoĉavanja sa stresom. Osim toga, veći intenzitet simptoma sekundarnog traumatskog stresa znaĉajno doprinosi niţem zadovoljstvu ţivota, te rjeĊem doţivljaju pozitivnih iskustava kod sudionica u ovom istraţivanju.